Bob Odenkirk z Lucky Hank wyjaśnia, dlaczego wrócił do telewizji tak szybko po Saulu („Myślałem, że zrobię sobie przerwę!”), Jak Hank różni się od Saula Goodmana

Zaskoczony, widząc Boba Odenkirka w nowym serialu telewizyjnym zaledwie siedem miesięcy później Lepiej zawołaj Saula skończył? Tak, on też.

„Powiedziałem „tak” programowi, ale pomyślałem, że zrobię sobie przerwę! Odenkirk mówi TVLine ze śmiechem. Odnosi się do nowego dramatu AMC Hanka na szczęście, którego premiera odbędzie się w tę niedzielę o 21:00, w roli Hanka Devereaux, zrzędliwego i niezadowolonego przewodniczącego wydziału anglistyki w małym college’u w Pensylwanii. Odenkirk najpierw przeczytał scenariusz pilota napisany przez Aarona Zelmana (Odszkodowanie) i Paula Liebersteina (Biuro) — i powieść Richarda Russo, na której się opiera, Prosty mężczyzna — podczas kręcenia ostatniego sezonu serialu Saula dwa lata temu. „Po prostu pomyślałem, że jeśli chodzi o klimat, to było zupełnie inne niż Saula, więc się zgodziłem – wspomina. „Ale znowu, biorąc pod uwagę, że będzie to rok lub dwa później Saula że to zrobimy, a oni po prostu mówili: „Zróbmy to od razu”. Jak szybko można zapuścić brodę?’”

Więc co takiego było w graniu Hanka, że ​​spodobało się Odenkirkowi? „Podoba mi się, że jest bardziej w moim wieku” w porównaniu do SaulaJimmy McGill/Saul Goodman, mówi aktor. „Podoba mi się, że żartuje i wie, że żartuje. Saul byłby zabawny, ale ty byś się śmiał Na jego. I nie był tak samoświadomy jak Hank. Hank jest niezwykle samoświadomy. Wyniszczająco samoświadoma. Jak większość z nas!” Odenkirk przyznaje, że brak samoświadomości Saula „był najtrudniejszą rzeczą do odegrania w czasie. Granie w scenie nie jest trudne, ale przez lata grania kogoś, tak długo zajęło mu rozwinięcie jakiejkolwiek samoświadomości, czułem, że było to trudne. Hank jest bardzo samoświadomy. A jednak ma wady, na które nie chce patrzeć. Wie, że tam są. Po prostu nie chce na nie patrzeć”.

Hanka na szczęście zachowuje równą równowagę między komedią a dramatem, gdy Hank zmaga się z miażdżącym kryzysem wieku średniego i dokuczliwym uczuciem niezadowolenia — równowaga, której próbuje niewiele programów, według Odenkirka: „To w 51 procentach komedia, w 49 procentach dramat… i to jest f- król trudno zrobić. Zwykle, jeśli kręcisz komedię, jest to od 70 do 80 lub 90 procent komedii. A jeśli robisz dramat, to jest tak samo w drugą stronę, to 80, 90 procent dramatu i 10 procent komedii. I iść tutaj i po prostu umieścić to dokładnie na środku, to jest po prostu cholernie trudne, aby zrobić to dobrze. ”

Dręczony własnym brakiem literackiego sukcesu — napisał przed laty jedną powieść, która wylądowała z hukiem i nigdy nie próbował napisać drugiej — Hank wyładowuje swoje frustracje związane z życiem na żonie Lily (ZabijanieMireille Enos), jego studentom kreatywnego pisania, kolegom profesorom i wszystkim innym, którzy stanęli mu na drodze. Ale Odenkirk nie nazwałby go cynikiem: „Jest idealistą. I dlatego jest cyniczny, bo każdego ranka budzi się i jest rozczarowany otaczającym go światem. I próbuje to wyprzedzić, mówiąc te wszystkie cyniczne rzeczy. Każdego dnia jest załamany tym, że świat jest taki, jaki jest”.

W Hanka na szczęścieotwierającej scenę, Hank wyładowuje się na uczniu z ostrą krytyką jego pracy i szkoły, która szybko staje się wirusowa. Odenkirk wskazuje na wiadomość, że ceniony ojciec Hanka, profesor, przechodzi na emeryturę, jako podstawowy powód załamania Hanka. „Absolutnie go to prowokuje”, zauważa, ponieważ mówi do Hanka: „Nadchodzi kolejny rozdział życia. Zaczyna się teraz. Mój ojciec będzie w ostatnich dniach, a to oznacza, że ​​jestem następny w kolejce”. Odenkirk zauważa, że ​​Hank i jego ojciec są bardzo od siebie oddzieleni, ale przejście na emeryturę wciąż wstrząsa nim do głębi, Odenkirk zauważa: „Kiedy ludzkie punkty odniesienia, nawet rzeczy, których nienawidzą, znikają, tracą punkt zaczepienia. A w tej początkowej scenie widzisz, jak ten facet odrywa się od cumowania”.

Czy zapiszesz się do nowej serii Boba Odenkirka? Hanka na szczęście? Daj nam znać w komentarzach.